-
1 motus
I mōtus, a, um part. pf. к moveo II mōtus, ūs m. [ moveo ]1) движение (sidĕrum Cs, VP; navium, remorum Cs; capitis Q)motum dare alicui rei C — приводить в движение что-л. (ср. 7.)2) поворотse movere ad motūs fortunae погов. Cs — следовать движению фортуны, т. е. держать нос по ветру3) колебание, сотрясениеterrae m. C etc. — землетрясение5) отъезд уход, отбытие Lcn6) жест, телодвижение, жестикуляция ( motus palaestrici C)7) мерные движения, пляска, танецmotūs dare L, V etc. — танцевать (ср. 1.)8) воен. передвижение, манёвр ( militum Nep)9) душевное движение, возбуждение, волнение, страсть, беспокойство (animi C etc.)m. cogitationum C — полёт мыслей10) pl. деятельность ( mentis C)11) порыв, побуждение, вдохновение ( divino motu concĭtus O)12) мятеж, бунт ( Catilinae C); возмущение, волнение ( motu agitur urbs VF); восстание (servīlis L; populi C); переворот ( imperium magno motu concutere QC)13) стадия развития или роста ( tres sunt motūs in vite Col)14) подъём, взлёт (Italiae magnificentissimus m. C) -
2 concieo
con-cĭĕo, cīvi, cĭtum, 2 (from the access. form concĭo, īre:I.concit,
Lucr. 6, 410:concibant,
Tac. H. 5, 19:conciret,
id. A. 11, 19:concirent,
id. ib. 3, 38 fin.:concire,
id. ib. 3, 40;12, 15: conciri,
Liv. 25, 27, 9:concīta,
Lucr. 2, 267; Val. Fl. 2, 460; Luc. 5, 597; cf. cieo and the other compounds), [p. 399] v. a., to urge, bring, or assemble together, by exciting or rousing, to collect:cum perturbatione commovere,
Non. p. 90, 7 (freq. in the ante-class. and post-Aug. per., esp. in Lucr. and Tac.; in Quint. and in Hor. perh. only once in part. perf.; v. under II. A.; not in Cic.).Prop.: populum, Pac. ap. Non. p. 90, 12 (Trag. Rel. v. 141 Rib.); cf.:b.homines miraculo rei novae,
Liv. 1, 59, 3:exercitum ex totā insulā,
id. 25, 27, 9:multitudinem ad se,
id. 1, 8, 5:ad arma,
Vell. 2, 74:donis auxilia concibant,
Tac. H. 5, 19:remotos populos,
id. A. 3, 38:propiores Gallos,
id. ib. 3, 40:nunc concienda plebs,
Liv. 4, 55, 3 al. —Of inanim. and abstr. objects, to move violently, to shake, stir up:II.cur (Juppiter) tenebras et fremitus et murmura concit?
Lucr. 6, 410:quendam aestum,
id. 6, 826:concitus imbribus amnis,
Ov. M. 3, 79; cf.:(verba) quae mare turbatum, quae concita flumina sistant,
id. ib. 7, 154:navis concita,
id. ib. 4, 706:murali concita Tormento saxa,
Verg. A. 12, 921:mors concita ob cruciatus,
hastened, Plin. 25, 3, 7, § 23 (Sillig, conscita):fulmina et tonitrus,
Sil. 12, 611.—Trop.A.To rouse, excite, stir up, provoke:B.hostem,
Tac. A. 11, 19; cf.:Mela accusatorem concivit Fabium,
id. ib. 16, 17.—Esp. in part. perf.:immani concitus irā,
Verg. A. 9, 694; cf. Ov. M. 7, 413:Aonio concita Baccha deo,
id. A. A. 1, 312; cf.: pulso Thyias concita tympano, * Hor. C. 3, 15, 10:divino concita motu,
inspired, Ov. M. 6, 158; cf. id. ib. 3, 711:mater (corresp. with male sana),
id. ib. 4, 519: (mater) fraude aliquorum concita (sc. in filium), * Quint. 11, 1, 65; cf.:concita dea,
enraged, Sil. 2, 543:conciti per largitionem veterani,
Tac. A. 1, 10.—To excite, produce, cause action, passion, disquiet, evil, etc. (the flg. taken from the agitated sea; cf. strages, Att. ap. Non. p. 90, 9; Trag. Rel. v. 399 Rib.; cf. also Plaut. Merc. 5, 2, 36, and id. Trin. 2, 3, 8):uxori turbas,
Plaut. Am. 1, 2, 14; Ter. Heaut. 5, 2, 17:tantum mali,
Plaut. Men. 5, 5, 4; Afran. ap. Non. p. 90, 10:hanc iram,
Ter. Hec. 3, 1, 33:seditionem,
Tac. A. 14, 17:varios motus animorum,
id. H. 1, 4 et saep.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский